Reculer pour mieux sauter
Tenzij je in de buurt van Ninove woont is de kans dat het jou niet is opgevallen niet onbestaande. Sinds deze week zitten de Witkap Pater bieren van Brouwerij Slaghmuylder in een nieuw jasje. Het is niet de eerste keer dat het etiket (lichtjes) wordt aangepast en in het verleden is dit soms ook noodgedwongen moeten gebeuren. Laat ons zeggen dat de vermelding ‘Trappistenbier’ niet door iedereen gewaardeerd werd om maar iets te zeggen. Nu ja, ergens wel begrijpelijk, hoe groot de rol van Hendrik Verlinden in sommige trappistenbrouwerijen ook is geweest, hij is voor zover we weten nooit ingetreden en de regels voor trappistenbier zijn sinds de jaren ’90 van de vorige eeuw nu ook duidelijk.
De in 1932 geregistreerde merknaam ‘Witkap Pater = Trappistenbier’ is dus niet meer maar de pater met de witte kap is en blijft de vaste waarde op het etiket. Dat de inspiratie voor deze pater eveneens bij de Trappisten werd gevonden laat weinig aan de twijfel over. Wel was de pater in de voorbije eeuw wel erg serieus geworden, op het droevige af. Totaal ongepast voor een product dat alleen maar gezelligheid en plezier geeft. De zesde generatie bij Slaghmuylder dacht daar blijkbaar ook zo over. De bieren krijgen een nieuw jasje en die ziet er veel plezanter uit.
De brouwerij heeft niet perse grote groeiambities, wil gewoon gezond blijven en doorboeren, maar daarvoor is mee blijven met zijn tijd en er wat hedendaags uitzien natuurlijk wel nodig. Hedendaags, maar tegelijk herkenbaar en daar zijn ze ons inziens wonder wel in geslaagd. De kleurencode wordt behouden, ook de kenmerkende ‘ovale vorm’ blijft en uiteraard blijft de wit gemutste pater de centrale rol wegkapen. Grootste verschil is dat die pater er nu dus veel beter gemutst uit ziet. Eigenlijk wordt er teruggegrepen naar de goedlachse, bourgondische pater die oorspronkelijk het merk vertegenwoordigde. Terugkeren naar ‘oude’ waarden om de toekomst tegemoet te gaan. Noem het ‘vintage’, als je een hip woord in de mond wil nemen, wij vinden het in ieder geval geslaagd.
Al even geslaagd als de bieren die achter de etiketten zitten trouwens. Het loont zeker de moeite om even te zoeken naar een plekje waar je ze kunt degusteren al zul je hiervoor waarschijnlijk wel iets meer richting brouwerij moeten komen. Deze Ninovieter komt niet zo heel veel buiten en gaat al zeker niet al te ver weg van de kerktoren waar hij nu al meer dan 40 jaar onderdak heeft gevonden.
Je zult dus waarschijnlijk toch wat moeite moeten doen om wat waarschijnlijk als de ware moeder van alle tripels mag worden beschouwd te (her)ontdekken. Meer daarover in ons komend nummer van Bier Grand Cru. Tegen Horeca Expo, tweede helft van november zal BGC#27 beschikbaar zijn.
