Ons Wekelijks Bier
Vandaag herdenken we de Heilige Valeriaan. Niemand die hem kent, maar de brave man was bisschop van Abbenza (Noord-Afrika) en werd verheven tot het statuut van martelaar nadat hij de dood in werd gestuurd door vandalen aan wie hij had geweigerd enkele heilige relieken uit zijn kerk te overhandigen. Deze werd dus gemarteld, maar waar we naartoe willen is dat voor de meeste brouwers ‘Valriaan’ eerder een marteling is … (Iso)valeriaanzuur om preciezer te zijn. De esters van het zuur zijn best plezant maar het zuur op zich heeft een penetrante ranzige geur die aan zweetvoeten en kaas doet denken. Dat is ook wat je in bier kunt krijgen als de gebruikte hop niet helemaal vers is. Isovaleriaanzuur is namelijk een oxidatieproduct van alfazuren uit de hopharsen.
De grootste marteling van elke IPA liefhebber en die oxidatie gaat verdomd snel. Vandaar dat er altijd wordt gezegd dat je een IPA best zo snel mogelijk na de productie drinkt ook als je die koel en donker bewaart. Hoe meer tijd er verstrijkt hoe meer de mooie fruitige toetsen een ranzig kantje gaan krijgen. En, geef toe, het is toch aangenamer om een IPA te drinken die je doet denken aan een frisse fruitsla dan aan raclette, niet?
Maar zelfs met een kraakvers, net gebrouwen bier kun je het al vlaggen hebben als de brouwer zijn hop slecht bewaard heeft of gewoon een oude voorraad gebruikt heeft. Dat is de grootste fout die bij competities als de Brussels Beer Challenge wordt vastgesteld door de jury’s die deze mooi gehopte categorieën voorgeschoteld krijgen. Een IPA is geen lambiek. Geen overjaarse hop dus a.u.b.! Pour la petite histoire, ook een Brett-gist kan isovaleriaan aanmaken, maar dat is dus een ander verhaal.
Vers, verser, verst, is de boodschap en dat hebben ze bij Brasserie Surréaliste duidelijk heel goed begrepen. Geen spoortje kaas te vinden in hun Session IPA, een bierstijl waar je bovendien niet veel alcohol hebt om van alles en nog wat te ‘verdoezelen’. Dance Rave Dance liet de smaakpapillen van de jury helemaal uit de bol gaan, won het goud en werd gebombardeerd tot Belgische revelatie van de competitie. Good job!
Bier: Dance Rave Dance
- Brouwerij: Brasserie Surréaliste (BE)
- Volume: 33 cl
- Alcohol Volume %: 4,5 %
- Kleur: Bleek goudgeel. Troebel. Dikke, witte en vaste schuimkraag.
- Geur/aroma’s: Frisse neus met vooral citrus (limoen, pompelmoes). Wat meer tropisch fruit op de achtergrond en iets van witte druiven en witte bloesems.
- Smaak: Licht en tegelijk vrij romig in de mond. Zacht fruitig. Erg fris koolzuur. Zachte bitterheid die mooi doorvloeit naar de droge afdronk. Alles mooi in balans en erg dorstlessend.
- Foodpairing: Caprice des Dieux (de kaas mag niet ‘in’ het bier zitten, maar erbij is het prima), sint-jakobsvruchten met witte wijnsaus, soezen.
Foto’s © Bart Van der Perre
