I’m just looking for another beer
Toegegeven, we hebben de tekst van singer-songwriter Billy Bragg wat naar onze hand gezet. Maar de woorden vatten perfect mijn gevoel over New England IPA’s samen. Een NEIPA is een afgeleide van de IPA stijl die haar origine vindt in de regio New England-USA. Een variante die troebel is en die de focus legt op hop. Véél hop! Alles draait in een NEIPA om het fruitige van de hopsoort.
Heady Topper van The Alchemist brewpub in Vermont is volgens de overlevering de eerste legendarische NEIPA. Kwatongen beweren dat de New England IPA’s een gevolg zijn van pure jaloezie. Brouwers van de Amerikaanse Oostkust keken afgunstig naar het fenomenale succes van de West Coast IPA’s en creëerden een eigen stijl. Het fenomenale succes hebben ze alvast beet. Elke zichzelf respecterende brouwer wil een NEIPA brouwen (ook, of misschien zelfs ‘vooral’, uit commerciële overwegingen).
Sommige NEIPA’s neigen naar fruitsap (‘juicy’ is zelfs een vereist kenmerk) en hebben een overweldigende fruitigheid in zowel aroma en smaak. Andere zijn dan weer heel evenwichtig en genuanceerd. We laten Ben Edmunds (Breakside Brewing) aan het woord: “There is a whole theory that there’s an alterantive uiniverse where beers are still beers and Hillary Clinton is the president”. De uitspraak is dan licht gedateerd, ze slaat nog steeds spijkers met koppen. Persoonlijk hebben we heel gemengde gevoelens over de stijl. In het beste geval zijn het sexy fruitkampioenen, in het slechtste geval een afkooksel van een wodka-oranje, een piña colada.
Ook de troebel wordt door wel wat brouwers verkeerd geïnterpreteerd … het bier is ‘van nature’ troebel wegens de heel intense dry-hopping, en de stijl is volledig gefocust op hoparoma’s. Wanneer je dus een stevig gehopte ‘giststarter’ voorgeschoteld krijgt, is dat de brouwer niet echt mee is met de bedoeling. Ander gevaar is wat ‘hop burn’ wordt genoemd … door de dry-hopping zijn er zoveel hopharsen in het bier dat het wel eens een ‘brandende’ afdronk kan geven.
M.a.w. een bierstijl die zeker prachtige vertegenwoordigers heeft maar al minstens even vaak is ‘verkracht’. Dat de stijl een hype is, is zeker maar of we echt van een ’trend’ kunnen spreken of eerder van een ‘rimpeling’ in de biergeschiedenis zal de toekomst uitwijzen.
