“Waarom ben ik die avond een bierhuis binnengegaan? Ik weet het niet”, zo begint de novelle ‘Garçon, un bock!’ van de Franse schrijver en enfant terrible Guy de Maupassant. De vraag van een Fransman naar een ‘bock’ bier klinkt wat vreemd in onze oren. De stijl wordt voornamelijk geassocieerd met onze Noorder-en Oosterburen. En toch was bockbier hyper populair in het negentiende -eeuwse Frankrijk. Un Bock Français was een blond en sterk bier dat in een bierpull van een kwartliter werd geserveerd. ‘Garcon, un bock’ werd een veel gehoorde kreet in Parijse kroegen. Personen die bock dronken werden ‘Bockeurs’ genoemd.
Ook in de beeldende kunst is ‘bockbier’ prominent aanwezig. In het prestigieuze ‘Musée d’Orsay’ hangt het schilderij ‘La serveuse de bocks’ van Edouard Manet. Een knappe jonge dame met een ietwat afstandelijke blik serveert grote kroezen bockbier aan de stamgasten. Een ander schilderij van Manet – ‘Le bon bock’ – beeldt een man van middelbare leeftijd met een grote ‘moustache’ af die een bock drinkt en een pijp rookt. Le Bon Bock is ook een restaurant in Parijs.
De populariteit van het van oorsprong Duitse bockbier daalde na de Franse nederlaag in de Frans-Duitse oorlog van 1870-1871. Toch vinden we tot op de dag van vandaag verwijzingen naar deze bierstijl in Frankrijk. Zo is een bierkaartje een ‘sous-bock’ in de taal van Molière.
Cover © Le Bon Bock
